Er bestaat een gezegde met de veelzeggende woorden “waar je niet aan dood gaat, maakt je sterker”. Het is een mooie gedachte als je zo nu en dan met tegenslag te maken hebt. Dat tegenslag je sterker kan maken, bedacht ik me weer eens tijdens een rondje hardlopen.
Deze zomer is bij ons in de buurt een nieuwe fietsbrug gelegd over een kanaal waar ik regelmatig langs loop. Tijdens een trainingsrondje liep ik vorige week langs het kanaal en zag die brug liggen. Veel lopers mijden bruggen als de pest vanwege de extra inspanning, maar bij het zien van deze brug werd ik juist blij. Ik besefte me dat deze brug juist erg van pas komt in mijn training voor de marathon van New York, die ik in november ga lopen. Op het parcours van die marathon liggen enkele pittige bruggen en uit eerdere edities weet ik dat die flink kunnen tegenvallen. Dus nu kan ik dichtbij huis nog een extra brug opnemen in mijn trainingsronde, zodat de bruggen in New York minder moeite kosten.
Ga je het uit de weg of ga je het aan?
Ook op andere vlakken van het leven kun je soms te maken hebben met obstakels. In plaats van een brug gaat het dan om een knorrige manager, ongemotiveerde medewerkers of een auto die voor je uitrit geparkeerd staat. Veel mensen zouden die manager uit de weg gaan, het werk oppakken dat de medewerkers laten liggen of gelaten wachten tot die hinderlijke auto eindelijk weer weg is. Maar ondertussen merken ze van binnen dat ze boos of juist bang zijn en zichzelf te kort doen door de confrontatie uit de weg te gaan. In plaats daarvan is het waarschijnlijk veel slimmer om in gesprek te gaan: waarom is je manager zo kritisch, waarvan raken je medewerkers dan wél gemotiveerd en misschien had de automobilist er geen benul van dat hij jouw uitrit blokkeerde.
Waarom zou je de moeite nemen?
Over het algemeen gaan mensen dergelijke obstakels uit de weg omdat ze het lef niet hebben en misschien bang zijn voor de reactie. Maar als je het gesprek niet aangaat, zal er niets aan je situatie veranderen en zal je de volgende keer dat iets dergelijks gebeurt, net zo ontwijkend optreden. Dus door het aan te gaan, loop je de kans dat er wat verandert en omdat je daarin een succesje boekt, zal je een volgende keer beter voor jezelf zorgen. Net als de brug in mijn verhaal, zal je merken dat je er sterker van wordt en dat het over een poosje de normaalste zaak van de wereld wordt. Zoals ik straks nauwelijks nog merk dat ik een brug oversteek, zal jij minder snel een situatie als ‘lastig’ beschouwen. Hoe heerlijk zou het zijn als je ontspannen en vol zelfvertrouwen voor jezelf opkomt? Misschien is het een goed idee om eens te kijken naar een assertiviteitstraining die jou helpt om dat te bereiken!
