Principes? Kom op nou!

Vandaag werd ik geconfronteerd met het thema principes. Ja ook ik heb ze 🙂 . Zoals bekend ben ik een fervent hardloper. Eens in de zoveel maanden waag ik me aan een marathon of een trail in het bos. Uiteraard train ik daar vaak voor en afhankelijk van de route kom ik dan langs twee sportscholen bij mij in de buurt. Bij één daarvan, zo’n doe-het-zelf sportschool die je in heel het land tegenkomt, zie ik voor het raam mensen op een loopband wandelen of rennen. Ik moet dan altijd glimlachen, met de gedachte: waarom ga je niet gewoon lekker ergens in de natuur een eindje lopen? Kennelijk klopt het niet voor me om hard te lopen op een apparaat en zo feitelijk niet eens vooruit te komen.

Hou je vast aan je principes?

Vandaag stond ik zelf achter het glas op de loopband. Geheel tegen mijn principe dus, maar toch. De reden is dat ik nu al drie maanden kamp met een hardnekkige blessure waardoor ik mijn sport niet kan beoefenen zoals ik dat zo graag doe. Omdat het hardlopen voor mij ook een uitlaatklep, een soort alternatieve yoga is, begon ik er steeds meer last van te krijgen. Behalve dat mijn conditie achteruit gaat, merk ik ook dat ik druk in mijn hoofd ben. Als ik kan hardlopen, zorgt dat er ook voor dat mijn hoofd vrijwel stil staat. Het zorgt dus voor een rust en dat ben ik door de blessure kwijt.

Omdat ik het stilzitten beu was, heb ik me gisteren aangemeld bij de sportschool en ging ik vandaag voor de eerste keer aan de slag. Eerst een poosje opgewarmd op de crosstrainer, dat is niet zo belastend voor mijn geblesseerde heup en knie, en na wat oefeningen met gewichten dan toch op die geminachte loopband. Daar liep ik dan, 12 kilometer per uur zonder een meter van mijn plaats te komen. Ja, ik had mijn principe verloochend, maar slecht voelde het niet. Als ik had vastgehouden aan mijn principe, had ik vandaag de sportschool niet bezocht, had ik überhaupt niet gesport. Omdat ik mijn principe geparkeerd heb, voelde ik me weer heerlijk fit, het bloed stroomde weer, ik had me weer eens lekker in het zweet gewerkt. Zo hoop ik mijn conditie weer op te bouwen zodat, wanneer de blessure eindelijk voorbij is, ik weer lekker de wijde wereld in kan rennen.

Kortom: principes zijn mooi zolang het geen dogma wordt.

Walk your talk.

Toch bleek vandaag ook wel waarom ik het fenomeen principes wel belangrijk vind. Ik was dus aangesloten bij zo’n doe-het-zelf sportschool en werd daar verwelkomd door een beheerder die me even heeft laten zien wat er in de verschillende zalen voor apparatuur te vinden was. Toen ik eenmaal bezig was op de crosstrainer, zag ik hem buiten staan….een sigaret roken. Als vanzelf ontstond er een frons op mijn voorhoofd. Een sportschoolbeheerder, iemand die dus anderen helpt bij het volgen van een gezonde leefstijl, die zelf er geen gezonde leefstijl op nahoudt? Kom op nou! Ik vond het in elk geval weinig principieel.

Walk your talk, dat is wat ik als NLP-trainer geleerd heb en daar sta ik ook volledig achter. In goed Nederlands, geef zelf het voorbeeld van wat je anderen leert.