Jullie doen niet genoeg!
Vanuit Europa (dat is: de rest van de eurolanden behalve Griekenland) wordt geroepen dat er onvoldoende inspanning wordt geleverd om de zaakjes binnen Griekenland op orde te krijgen. Gefrustreerd schudt men telkens meewarig het hoofd als er weer een voorstel komt dat weinig structurele hervormingen bevat. Vanuit het perspectief van deze eurolanden een begrijpelijke reactie omdat ze niet nog meer geld in een schijnbaar bodemloze put willen gooien.
Het volk lijdt al zoveel!
Vanuit de Griekse overheid wordt gesteld dat de bevolking al veel te lang en veel te zwaar lijdt onder de bezuinigingen. Deze bezuinigingen werden door eerdere regeringen doorgevoerd en begonnen net hun effect te sorteren. Maar niet zonder pijn te doen, getuige de diverse verhalen van mensen die werkloos zijn en de boodschappen betalen met het pensioentje van oma. Vanuit hun perspectief is het te begrijpen dat men moeite heeft om nog verder te bezuinigen.
Wij konden het ook!
Ondertussen kijken de Baltische staten Estland, Letland en Litouwen verbaasd naar dit schouwspel en hebben vooral moeite met de Griekse opstelling. Toen zij toe wilden treden tot de euro, vroeg dat ingrijpende maatregelen in hun lokale economieën. De bevolking van deze landen heeft ook zware offers gebracht en zijn qua inkomen per hoofd van de bevolking nog altijd een stuk armer dan de Grieken. Vanuit hun perspectief lijkt het alsof Griekenland wel zou kunnen, als ze maar zou willen. Zij ervaren dat er gemeten wordt met twee maten.
Waar doen jullie moeilijk over?
Vandaag las ik in de krant een interview met een Amerikaanse econoom. Die begrijpt niet zo goed waar Europa moeilijk over doet. De principiële houding zou moeten veranderen in een pragmatische, het noorden moet het zuiden steunen, net zoals dat lang geleden ook in de Verenigde Staten gebeurde. Vanuit de manier waarop men in Amerika zaken doet en ook boodschappen doet (op doorlopend krediet) is het gedoe in Europa inderdaad geneuzel. Als je op http://www.usdebtclock.org/ kijkt, zie je hoe het financiële plaatje van de VS er uitziet. Onuitspreekbare bedragen zie je daar in dieprode cijfers staan, waarbij de Griekse schulden inderdaad kinderspel zijn.
Perceptie is projectie.
Zo zie je maar. Heel wat partijen die naar hetzelfde feit kijken (de Griekse schulden) maar een heel eigen manier hebben om daar betekenis aan te geven. En ook geeft het zo mooi aan dat hoe men die feiten ervaart, niets zegt over hoe de werkelijkheid is, maar over hoe degene die het beoordeelt in elkaar steekt. Zoals in de Talmud staat geschreven: We zien de dingen niet zoals zij zijn, we zien ze zoals wij zijn.
