Welke pijn?
Marathonlopers kennen een simpele stelregel: het is niet de vraag óf je pijn gaat voelen, het is alleen de vraag wáár en wanneer je die pijn gaat voelen. Ook ik had daarmee te kampen, aangezien ik halverwege te maken kreeg met een pijnlijke knie. Ik had steeds rechts van de weg gelopen en dat zorgde voor een overbelaste linkerknie. Dus moest ik wat gas terug nemen om de race vol te houden.
Toen dit optrad, moest ik ook denken aan de kinderen waarvoor ik dit avontuur was aangegaan. Kinderen die pijn lijden, geen keuze hebben of ze een chemokuur willen ondergaan, die elke dag het verdriet in de ogen van hun ouders lezen, die bang zijn om hun telg te verliezen. Als ik dan zo door de straten van New York loop, aangemoedigd door miljoenen Amerikanen, opgezweept door tientallen live-bands langs de route, en ik denk aan deze kinderen, dan besef ik dat mijn pijn wel meevalt.
Niet zeuren?
Dat betekent niet dat ik de pijn niet mag voelen, alsof ik niet mag zeuren. Natuurlijk is de pijn er. Maar het zet deze pijn in perspectief, laat me beseffen dat mijn pijn slechts enkele uren duurt, dat het een luxe-pijn is omdat ik zelf gekozen heb voor dit hardloopevenement. Dus ik mag die pijn best voelen, maar solidair met de kinderen heb ik de slogan “opgeven is geen optie” mezelf eigen gemaakt.
Opgeven is geen optie, maar blijf reëel!
In plaats van opgeven, kon ik wel mijn strategie bijstellen. De vooraf gehoopte tijd van 3:15 uur moest ik loslaten. Als ik dat tempo had doorgezet, was mijn knie steeds pijnlijker geworden en had deze uiteindelijk aan de noodrem getrokken. In plaats daarvan luisterde ik goed naar mijn knie en de mate waarin ik deze kon belasten. Want ik wou onder geen beding opgeven en dus moest ik mijn ambities bijstellen.
Zo kun je dit op vele vlakken toepassen. Want naast een marathon kun je vele doelen bedenken die niet eenvoudig te realiseren zijn en die je wellicht nooit voor mogelijk hebt gehouden. Als het te lastig wordt om een doel te behalen op de manier, in het tempo dat je voor ogen had, heb je steeds twee opties. Opgeven, met als gevolg dat je doel zeker niet gehaald wordt. Of je ambities en aanpak bijstellen zodat dat bijgestelde doel hopelijk wel gehaald wordt. En jij snapt ook wel welke uitkomst het mooiste is!
