De Olympische Spelen in Sochi zijn in volle gang. De oranje sporters doen het heel verdienstelijk en bevinden zich bovendien in goed gezelschap. Behalve onze minister-president is ook Koning Willem-Alexander afgereisd naar het evenement.
En zoals dat volgens goed Nederlands gebruik dan gaat: er is een hoop gedoe daarover. Jan en alleman vraagt zich af of de koning hier wel naar toe mocht gaan, of hij daarmee geen verkeerd signaal afgeeft inzake de mensenrechten in het gastland, of hij niets beters te doen heeft dan juichen op een schaatstribune. Zelfs oude koeien als ‘prins Pils’ worden voor de gelegenheid weer uit de sloot gehaald.
Ik vind dat de koning een prachtig voorbeeld geeft. Los van alles wat je van deze spelen in Sochi kunt vinden, ik heb ook diverse vraagtekens, vind ik dat veel leiders een voorbeeld aan de koning mogen nemen.
Wat waardeer ik dan zo in zijn optreden?
Heel simpel: hij is er voor zijn onderdanen. In plaats van de vele untouchable staatshoofden, zit hij gewoon op de tribune en als hij de gelegenheid krijgt, zoekt hij het contact met de sporters, omhelst ze en heft het glas op de successen.
Zo is hij een belangrijke supporter, zoals een goed leider betaamt. Vanuit zijn positie vertegenwoordigt hij de Staat der Nederlanden en dus het gehele volk. Bovendien viert hij het succes van zijn onderdanen. Zo krijgt de gewonnen medaille nog meer glans en wordt het geheel een onvergetelijke ervaring. Want hoe stoer is het als je een hug krijgt van de koning of als jullie glazen klinken?
Tenslotte laat hij het behaalde succes bij diezelfde onderdanen. Hoeveel leiders kom ik nog tegen die zelf mooie sier maken met de noeste arbeid van hun medewerkers, die onder druk van hun veeleisende manager het onmogelijke hebben gepresteerd. Medewerkers wiens naam niemand ooit zal horen, want het succes wordt opgeeist door hun baas. Zo niet onze koning, hij treedt niet op de voorgrond, maar laat het podium in het Holland House, na een kort onderonsje weer geheel aan de feestvarkens.
Driewerf hoera!
Wat mij betreft mag leidinggevend Nederland een voorbeeld nemen aan de manier waarop onze koning zich verhoudt tot zijn onderdanen. Als alle leiders zo met hun medewerkers zouden omgaan, ben ik ervan overtuigd dat het werkplezier, de trots en daarnee ook de productiviteit enorm toeneemt. Leve de Koning. Hoera, hoera, hoera!
