Nog een paar dagen en alle scholen zijn weer begonnen, dus zitten ook de vakanties voor de meeste volwassenen erop. En als je dan in de wandelgangen een collega voor het eerst sinds weken tegenkomt, is de vraag al gauw “hoe was je vakantie?” Ook ik heb inmiddels heel wat vakantiegangers gesproken en wat me opvalt is dat vrijwel iedereen enthousiast terugkijkt op die paar weken die men in den vreemde heeft doorgebracht. Men heeft genoten van het mooie weer, de mensen waren toch o zo vriendelijk en er waren zulke leuke dingen te doen in de omgeving! Zelden tref je iemand die uit onvrede of teleurstelling eerder naar huis is gegaan.
Onbekend maakt dan toch bemind?
Wij Nederlanders staan erom bekend dat we de hele wereld over reizen. Misschien een overblijfsel van de VOC maar in elk geval kom je op de gekste plaatsen landgenoten tegen. Kennelijk vinden we het leuk om naar een bijzondere plek te gaan of in elk geval iets nieuws te beleven. Ook dichter bij huis kom je zoiets tegen, als je van iemand hoort “ik ben nou toch bij een bijzonder eettentje geweest…”
Een nieuwsgierige geest dus, die nieuwe dingen wil beleven in plaats van elk jaar dezelfde vakantiebestemming en keer op keer toch maar naar diezelfde pizzeria.
Of maakt bekend juist onbemind?
Niet per definitie, maar je komt het wel veel tegen. Bijvoorbeeld wanneer mensen met de bekende gezonde tegenzin weer aan het werk gaan. De eerste dagen is het nog lastig om te gehoorzamen aan het gerinkel van de wekker en al snel slaat bij velen een soort heimwee naar hun vakantieoord toe. Ook als je ze later in het jaar vraagt hoe het op het werk is, is het meest gehoorde antwoord “ja druk hè”. Blijkbaar is dat het eerste wat in mensen opkomt en hoor je veel minder vaak “nou, echt heel leuk”. Toch schikt men zich in dat lot.
Aan de kant van de oorzaak staan.
Ik tref heel veel mensen aan die niet werken uit passie maar uit nood geboren. In de training Persoonlijke Kracht via NLP komt het nogal eens ter sprake. Zeker als we het hebben over iemands drijfveren, wat zorgt ervoor dat je hart sneller gaat kloppen (in positieve zin), horen we vaak terug dat iemand zijn of haar belangrijke waarden niet of onvoldoende vervuld ziet in het werk.
Volgens mij zijn er dan twee richtingen die je op kunt gaan: je gaat aankaarten wat voor jouw werkplezier en voldoening nodig is en wat je op dit moment mist, of je pakt je biezen en gaat zoeken naar iets dat je beter past. Mocht je dat laatste overwegen, maar je weet niet in welke richting je het dan moet zoeken, dan heb ik daar een boek voor: IK 2.0 – realiseer je nieuwe loopbaan. Dit is een lees/werkboek om jou te helpen jouw carrière in een richting te buigen die beter bij je past. Beschouw het als het uitzoeken van een vakantie, waar moet die aan voldoen, wat wil je daarin beleven? Misschien ben je ook juist in je werk toe aan iets onbekends en word je alleen aan het dagdromen daarover enthousiast! Aan de hand van het boek, kun je ook gecoacht worden, zodat je samen met jouw coach komt tot een weloverwogen keuze.
Want wees nou eerlijk: je besteedt veel tijd aan je werk, dus dan is het wel goed om het daarin naar je zin te hebben, toch?
