Het is 7 januari 2013 en dus nog steeds de periode waarin goede voornemens de todo-lijstjes domineren. Tegelijk is het woord ‘crisis’ zo ongeveer het meestgebruikte woord in de media. Velen voelen ook de maatregelen van het kabinet of de teruggang in de huizenmarkt in de portemonnee. En dus is een veel gehoord voornemen: de tering naar de nering zetten. Ik zal je uitleggen waarom ik denk dat dat geen handig voornemen is.
Het gezegde ‘de tering naar de nering zetten’ betekent volgens gemeenschap Onze Taal zoiets als het uitgavenpatroon afstemmen op de inkomsten. Uiteraard betekent dit in economisch mindere tijden dat je minder inkomsten verwacht en daarom je uitgaven tempert door bijvoorbeeld die wintersport maar een keer te laten schieten. Op zich heel begrijpelijk en in principe is het ook heel verstandig om niet al te kwistig te zijn als je minder geld verdient. Maar er schuilt ook een gevaar in.
Het afstemmen van je uitgaven op je inkomsten, suggereert dat je wel invloed hebt op je uitgaven en dat je inkomsten door externe invloeden worden bepaald. Het inkomen wordt als uitgangspunt genomen en daarop worden de uitgaven gebaseerd. Maar als ik mensen vraag of ze dat willen, is het antwoord vrijwel altijd “nee”. Liever houden ze vast aan hun plannen om die keuken eindelijk eens te vervangen, te investeren in zonnepanelen of die boeiende opleiding te gaan volgen. Maar ja, we hebben er het geld niet voor, dus zijn die plannen snel van de baan.
Ondertussen verandert er niets aan het inkomen, dus die plannen kunnen tot Sint Juttemis uitgesteld worden. De reden daarvoor is logisch: besparen is zelden inspirerend en heeft een vermijdend karakter. Wie een beetje weet heeft van het stellen en realiseren van haalbare doelen, herkent hierin twee belangrijke aspecten van een goed geformuleerd doel. Veel beter kun je je dus richten op iets dat wél inspirerend en wél een benaderend (i.p.v. vermijdend) karakter heeft. En dat is in dit geval “de nering naar de tering zetten” oftewel ervoor zorgen dat je voldoende inkomen hebt om je plannen te realiseren.
In feite is dat geen rocket science. In het verenigingsleven is het bijvoorbeeld heel gebruikelijk om te begroten vanuit de verwachte kosten. Een kaartclub heeft bijvoorbeeld een aantal bijeenkomsten, huurt daarvoor het clubhuis, schrijft de kaartspellen in X maanden af en maakt wat kosten aan bankrekeningen en verzekeringen en natuurlijk het clubblad en de website. De optelsom hiervan bepaalt hoeveel inkomsten er nodig zijn om dit te kunnen realiseren. Op basis daarvan en het aantal leden wordt de contributie vastgesteld. Ook wil de club een jaarlijks open toernooi organiseren, waarvoor prijzen gekocht moeten worden en allerlei andere kosten gemaakt worden. Omdat het inschrijfgeld bescheiden moet blijven om deelnemers te krijgen, zal blijken dat er voor dat toernooi onvoldoende geld is. Als de vereniging de tering naar de nering zet, wordt het toernooi afgelast. Het gevolg is dat leden dat als een verschraling van het verenigingsleven beschouwen en hun lidmaatschap uiteindelijk opzeggen. Waardoor de club verder in problemen komt. Als de nering naar de tering gezet wordt, zoekt men aanvullende inkomsten in de vorm van sponsors of verkoop van gevulde koeken.
Ik wil uiteindelijk niet betogen dat het zomaar eenvoudig is om de titel van dit blog te volgen, absoluut niet. Het vraagt creatief denken en experimenteren, vallen en opstaan. Ook ik snap het fenomeen OP=OP en zover wil je het niet laten komen. Dus soms zal een niet-urgente uitgave uitgesteld moeten worden, als je maar wel in beweging blijft en op zoek gaat naar nieuwe mogelijkheden. Want je ziet ongetwijfeld wel dat in deze manier van het omgaan met financiële tegenwind, meer beweging en scheppende energie zit!
