Lezers van mijn blogs en mijn boek IK 2.0 weten inmiddels dat ik wel eens put uit de schat aan ervaringen die ik opdoe tijdens trainingen. Zo ook deze ervaring waarin de kracht van gedachten langs kwam.
We waren met een groep van 10 deelnemers in de tweede dag van de training Effectief Communiceren. Terwijl we bespraken hoe lastig het soms is om écht naar anderen te luisteren, vertelde een dame dat ze dat vooral bij een bewuste manager had. Toen ik daarover doorvroeg, vertelde ze dat ze die manager niet kon vertrouwen doordat hij haar een keer enorm teleurgesteld had. Dat zorgde ervoor dat ze in gesprekken met hem moeite had om naar zijn verhaal te luisteren, ze was steeds op haar hoede voor wat er mogelijk komen ging en wou daar ad rem op kunnen reageren.
In het gesprek dat ontstond benoemde ik ook dat ik steeds meer geleerd heb dat mensen ten diepste een positieve intentie hebben en dat hun gedrag dus ook uit die positieve intenties voortkomt. Ze reageerde als door een wesp gestoken en zei dat ze opgevoed was met de stellige overtuiging dat de mens in de kern slecht is. Het was haar werkelijk met de paplepel ingegoten, zo bleek uit haar toelichting. Omdat ik vind dat iedereen recht heeft op zijn of haar eigen mening, zei ik: “Het blijkt wel dat we hier heel verschillend over denken. En het is ook niet mijn bedoeling om mijn standpunt te bewijzen of te onderzoeken wie er wel of niet gelijk heeft. Maar kun je je wel voorstellen dat het nogal uitmaakt waar je vanuit gaat (de mens in in essentie goed of juist slecht) voor de manier waarop je met mensen samenwerkt en -leeft?”
Ze hoefde er niet lang over na te denken en zei: “Ja inderdaad, ik heb wel in de gaten dat zo’n overtuiging heel erg bepalend is voor hoe je in het leven staat”. Ik heb afgesloten door haar te bedanken voor de openhartige dialoog én voor het feit dat ze kon luisteren naar iemand met een sterk afwijkend standpunt.
