Het is maart 2014 en dat is een maand vol “gedoe”. De politieke arena en de omringende media hebben hun handen vol aan twee omstreden thema’s: enerzijds uitspraken van Geert Wilders en anderzijds de annexatie van de Krim door Rusland.
In beide gevallen gaat het om gedrag waar nogal wat wenkbrauwen om gefronsd worden. Vervolgens wordt er vol afschuw gereageerd met harde taal en het opleggen van sancties. Politici, journalisten, redacteuren, cabaretiers en andere experts zijn niet mals in hun commentaar. En hoewel ik in beide gevallen ook mijn wenkbrauwen heb gefronsd, constateer ik ook dat er vooral over elkaar wordt gesproken en met vingertjes naar elkaar wordt gewezen. Door daders, door slachtoffers, door omstanders.
Wat ik zo mis in de politiek én de media die verslag doen van wat er zich in Den Haag of in de wereldpolitiek te beleven valt, dat is de dialoog. Er wordt zelden of nooit een gesprek met elkaar gevoerd, er wordt bijzonder slecht geluisterd naar elkaar. Ik kan er een blog over schrijven, een boek over schrijven, maar in dit TED-filmpje, wordt het al mooi genoeg verwoord. Voormalig minister van Buitenlandse Zaken in Noorwegen, Jonas Gahr Støre, neemt je mee in zijn visie over de dialoog.
