Bij echte samenwerking bestaat er geen “zij”

In een mooi gesprek met een vriend, hadden we het over de vele oorlogen die er nog altijd in de wereld zijn. We zaten ons af te vragen hoe het toch kon dat mensen elkaar zo het leven zuur maken en elkaar bestrijden. Keer op keer, als je de kranten er op naslaat, komen er vredestichters die willen helpen om het conflict op te lossen. De reden waarom dat steeds lastig blijkt, is dat partijen nogal snel beginnen te wijzen naar de andere partij. Die moet eerst een stap zetten, voordat wij een stap zetten. En als beide partijen op elkaar blijven wachten op de handreiking, dan kan dat lang duren.

Ook in het zakenleven is het wijzen met het vingertje, naar die ander, nogal gemeengoed. Met een zucht hoor je mensen klagen over één of andere afdeling die zijn werk niet heeft gedaan. Dus ja, hoe kun je verwachten dat wij ons werk doen? Wijzen naar de ander, afschuiven en verwijten, het zorgt er allemaal voor dat processen traag verlopen zo niet vastlopen.

Toen ik in 2004 met Anker & Kompas begon, merkte ik meteen het verschil. Als ondernemer en aanvoerder van een jong bedrijf kwam het niet eens in me op om op anderen te wachten. Of om mezelf vrij te pleiten van tegenvallers omdat een collega, een klant of een leverancier maar niet met de gewenste informatie op de proppen kwam. Nee, meteen leerde ik: als ik iets nodig heb, moet ik er achteraan en misschien zelfs mijn hulp aanbieden. Want ergens zijn we allemaal met elkaar verbonden, hebben we de klus samen te klaren. Samen zijn we verantwoordelijk en daarbij past geen vingerwijzen. Samen moeten we oplossingen zien te vinden, zowel in het zakenleven als in de wereldpolitiek. En in een dergelijke samenwerking is geen plaats voor wijzen naar de ander, praten in de zin van ‘zij moesten eens…’ of ‘zij hebben weer eens niet…’.

In onderstaand filmpje wordt het prachtig verwoord.

WhatsApp ons
1
Stel je vraag via WhatsApp
Heb je een vraag voor ons? Stuur een whatsapp-bericht!