Politiek correct

politiek correct De avond voordat ik dit artikel schreef, overleefde het kabinet Rutte een motie van afkeuring. De oppositie keurde af hoe de regering was omgegaan met de veelbeschreven Teevendeal. Opnieuw kwamen de woorden “politiek correct” bij me naar boven en steeds weer vraag ik me af waar dat voor staat.

Een politiek correct antwoord.

Vaak wordt gesproken over een politiek correct antwoord, wanneer men het gevoel heeft dat niet alles gezegd wordt. Soms betekent dat een afgemeten antwoord zonder ongevraagde toelichting, ook al kan die heel waardevol en informatief zijn. Vaker nog betekent het dat men niet echt zegt wat hij of zij er echt van vindt. Zoals bijvoorbeeld toen de Russische president Poetin excuses eiste van de Turkse regering over het neerschieten van een Russisch militair vliegtuig. In plaats van excuses of het erkennen van fouten kwam Erdogan niet verder dan “we hadden liever dat het niet gebeurd was”.

Ook binnen organisaties waar iets ophanden is, bijvoorbeeld een ontslagronde, volgt nogal eens een politiek correct antwoord op de vraag hoeveel banen er verloren gaan. Zoiets als “we streven naar zo min mogelijk gedwongen ontslagen” waarmee je alle kanten op kunt. Het “handige” van een dergelijk antwoord is dat je er nooit op afgerekend kunt worden. Dat zou wel kunnen wanneer je durft te beloven dat er hooguit 20 mensen hun baan verliezen en het er toch 50 blijken te worden.

Waar is de mens?

Het gevoel dat een politiek correct antwoord nogal kan oproepen is iets kouds en iets onpersoonlijks. Aan alles voel je dat er iets onder de pet blijft of anderszins toegedekt wordt. Er zit geen emotie, geen gevoel in. Dat is ook waarom populistische partijen zoals de PVV veel mensen aanspreken. Zo werd Geert Wilders zelfs verkozen tot politicus van het jaar. Snap ik wel. Je kunt het met de man eens zijn of niet, hij zegt wel waar het volgens hem op staat. En dat verstaan de mensen beter dan tot op het bot zorgvuldig gewikte en gewogen woorden die veel andere politici hanteren.

Wees openhartig!

Als ik openhartigheid propageer bij de mensen die ik ontmoet in trainingen of coaching, vraagt men zich vaak af of dat wel handig is en uiteindelijk zich niet tegen hen keert. Kennelijk zit zo iemand dan in een organisatie waarin een vorm van angst regeert, waardoor het openhartig uiten van je mening, gevoel en verlangens tot not done wordt gedegradeerd. Politieke correctheid heeft vaak ook te maken met het aanpassen aan de heersende cultuur en je eigenheid daarvoor parkeren.

Hoe mooi zou het zijn als de organisatiecultuur juist die openhartigheid en eigenheid stimuleert. De verschillen tussen mensen niet als lastig maar als waardevol waardeert. Wetende dat bij gelijkgestemden een risico op ideologische incest bestaat en bij diversiteit juist kruisbestuiving kan ontstaan.

Openhartigheid betekent dan ook meer dan het achterste van je tong laten zien, het gaat over meer dan het zeggen wat je denkt en voelt. Het betekent ook dat je openstaat voor wat de ander jou wil zeggen, dat je daar empathie voor kunt hebben, zonder per se het ermee eens te zijn.

Mensen werken graag met mensen.

Stel je eens voor wat dat met jullie samenwerking zou doen….

Het is een van de vele thema’s die aan bod komen in de training Leiderschap met Open Vizier. Ook als je denkt dat er binnen jouw organisatie iets wezenlijks nodig is om een gezonde en openhartige samenwerking te bevorderen, neem dan eens contact op om de mogelijkheden van begeleiding te bespreken.

 

WhatsApp ons
1
Stel je vraag via WhatsApp
Heb je een vraag voor ons? Stuur een whatsapp-bericht!